Λόνδρα Baby Vol 5

Το ξέρατε οτι το Μπάκιγχαμ περνάει οικονομική κρίση; Και κάπως έτσι αρχίζει η παραπληροφόρηση…

-Κοίτα, βγαίνουν καπνοί απο την καμινάδα!

-Ναι, δεν έχουν λεφτά για πετρέλαιο…

-Με καυσόξυλα ζεσταίνει η βασίλισσα το κωλαράκι της…

-Μμμμ, και το πάρκινγκ, ούτε ένα στέγαστρο…

-Γιατί, το πίσω κτίριο το είδες; Κιτρινισμένο, ξέχασαν να το βάψουν….

Την ίδια στιγμή ο Ουίλιαμ με τη φακλάνα Κέητ, το έσκαγαν απο την πίσω πόρτα, την έκαναν για το άλλο ανάκτωρο στο Εδιμβούργο…

-       Και τι κιτσαρέλα το μαγαζί με τα σουβενίρ… Κοίτα εδώ! Πορσελάνινο σερβίτσιο με το ζεύγος…

-       -Ναι, και τι ωραία πόζα που έχει πάρει ο Ουίλιαμ… Σα να ροκανίζει τα δόντια του.

-       Πωπω! Ίδιος ο πατέρας του… Αίσχος!

Η καλή μέρα απο το πρωί φαίνεται. Γιατί τέτοια χολή; Έβρεχε και χάλασαν τα σχέδιά μας… Σαν βρεμένες γάτες, μπήκαμε στο μετρό (άντεργράουντ, ή αλλιώς τιούμπ) αλλά η κακία μας δεν είχε ξεθυμάνει.  Μια ασχημομούρα έγκυος μας κοιτάζει επίμονα. Αποφασίζω να της παραχωρήσω τη θέση μου. Στέκομαι όρθια μπροστά στη Μπέμπα, η οποία αμφισβητούσε το τεντωμένο κοιλουμπίνι. “Μπα, ο ομφαλός της δεν είναι ικανοποιητικά πεταχτός, δεν είναι έγκυος…” με κορόιδευε που σηκώθηκα. “Τώρα που το λες… Μπορεί… Και δεν φοράει και βέρα..” σχολιάζω, ενώ κοιτάω την πιτιρίδα στα μαλλιά της. “Έτσι όπως είναι, απορρώ ποιος τη γ****… “ – δεν θα πω ποια το είπε, άλλωστε μικρή σημασία έχει. Και με το που πέφτει αυτή η ατάκα… το μάτι μου “πέφτει” στο χέρι της. Βέρα μπορεί να μη φορούσε… όμως φορούσε Μάρτη! Μάρτη… μας έκαψες! Γουρλώνω τα μάτια, το δείχνω στη Μπέμπα, με ζώνουν μαύρα φίδια… Ποιος άλλος λαός φοράει το λευκο-κόκκινο βραχιολάκι, σπάω το κεφάλι μου και λύση δεν βρίσκω. Είναι Ελληνίδα; “Μπορεί ο άντρας της να είναι Έλληνας… Να της το φόρεσε η πεθερά της το βραχιόλι…”, να λέει η μία, “Κι έτσι να είναι, αν έχει Ελληνίδα πεθερά, το πιθανότερο είναι να τα έχει ξανακούσει… Kakaskimi? Gamisi??”…να λέει η άλλη. Δρόμο πέρνει δρόμο αφήνει η ολιγομελής μας καμπανία. Μάλλον ήταν πράγματι Ελληνίδα, δεν ήταν έγκυος και το είχε βουλώσει, επειδή ήξερε οτι έστησε δολοπλοκία φουσκώνοντας την κοιλιά της, για να μας φάει τη θέση!

Κατεβήκαμε στο Νότινγκ Χίλλ, για μια βόλτα στο υγρό, γλιτσερό Πόρτο Μπέλο. Χειρότερη μέρα δεν μπορούσαμε να διαλέξουμε. Κι αφού είχαμε περπατήσει όλη την αγορά, ακούει η Μπέμπα – της οποίας οι κεραίες είναι πάντα τεντωμένες για τέτοιες περιστάσεις- ΕΛΛΗΝΙΚΑ (ξανά) μέσα απο μια παράγκα. Σκύβουμε να δούμε... Ένας μεσήλικας, συμπαθής Ελληνάρας, που πουλούσε ρούχα, έχει πέσει με τα μούτρα πάνω απο το τετράδιό του, πορωμένος κι εκφωνεί στον Πακιστανό βοηθό του, σαν  να κρεμόταν η ζωή τους απο αυτό «Χ στο τετράγωνο επι πέντε  πλήν ένα ίσον ....». Μα ποια είναι αυτή η διάνοια που χαραμίζεται στο παζάρι του Πορτομπέλο πουλώντας βρακιά και κάλτσες; Μείναμε άφωνες απο την περιπλοκότητα της εξίσωσης.. «Αααα, του έμαθε ελληνικά (του Πακιστανού) και τώρα του μαθαίνει και Άλγεβρα!» σχολιάζει η Μπέμπα ενθουσιασμένη! Ήθρε η ώρα για το καθιερωμένο μεσημεριανό χλαπάκιασμα! Πίτσα μισό μέτρο, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα μας...

Λόνδρα By Night…

Θέλωντας να γιορτάσουμε επισήμως το νέημ ντέη μου, στολιστήκαμε σαν Χριστουγεννιάτικα δέντρα, μπήκαμε στο λεωφορείο και φτάσαμε το πολυφημισμένο Εκλίψ. Εκεί μας περίμενε ο φίλος της Μπέμπας, ο Ονούρ! Για να δοκιμάσουμε τη σπεσιαλιτέ του μαγαζιού, παραγγέλνουμε κι οι τρείς το Ουότερ Μέλον Κόκτειλ (καρπούζι με λίγα λόγια, εξωτικό φρούτο...). Η γεύση παραδεισένια, το άρωμα μεθυστικό, η κατανάλωση... μονοκοπανιά, αλκοόλ μηδέν. 

Ως γνήσια γευσιγνώστρια κοκτέιλ, αποφάσισα να τους βάλω δύσκολα... «Κάκαμπερ Μαρτίνι πλήζ...». Ο Μπάρμαν, που λίγο πριν μου έκλεινε το μάτι, τώρα τα είχε γουρλώσει, και συλλαβιστά μου απαντάει «Κιού-καμ- μπερ;» Οοοο, νόου, νόου, κΑκΑ- μπερ...Τελικά μου έδωσε τρία πάσιον φρουτ Μαρτίνι. «Καλά Μπέμπα, του έβαλα τα γυαλιά ε; Το κάκαμπερ μαρτίνι δεν το ξέρει...» της λέω υπερήφανη. «Έτσι το ζήτησες;» με ρωτάει παγωμένη... «Μα ναι!» απαντώ με απόλυτη φυσικότητα! «Κιούκαμπερ βρέ! Κακά του ζήτησες;». Να άνοιγε η Γη να με καταπιεί. Τόσα χρόνια Κάκαμπερ το ξέρω, κανείς δεν βρέθηκε στο διάβα μου να με διορθώσει, ό μον ντιέ! Τι ντεκαντάνς ήταν αυτή... Ο Μπάρμαν προβληματισμένος, ρώταγε δεξιά κι αριστερά, τι στο καλό είναι το κΆκα-μπερ, όταν κατάλαβε οτι είμαστε Έλληνες, σκέφτηκε «Έχουν κάνει το σκατό τους κοκτέιλ αυτοί οι Γκρέκοι»... Για όποιον δεν κατάλαβε ακόμα πόσο ξευτιλιζέισον έγινα, φαναστείτε πολύ απλά, να ζητάω «Πουπς Μαρτίνι πλήζ...»....

Το ξέρατε ότι...

Ακόμη και στα μπαρ του Λονδίνου που το κάπνισμα απαγορεύεται, όταν βγαίνεις έξω τα μαλλιά σου μυρίζουν τσιγαρίλα. Μιστέριους Φαινόμενον!

Ότι τα μακριά νύχια των ποδιών μπορούν να σου ξεσκίσουν το καλτσόν και να εμποδίζουν το περπάτημα...

Ότι οι φίλοι σου που μένουν στο εξωτερικό ξέρουν πολύ καλύτερα απο εσένα όλα τα κουτσομπολιά των φίλων σου/ γνωστών σου στην Ελλάδα!

Ότι στο Γκρήν Πάρκ, εκεί που περπατάς μπορεί να συναντήσεις Γκρήν πάπια (πρασινοκέφαλες, μεταλλαγμένες) ενώ δεν υπάρχει λίμνη!

Ότι στις καρτποστάλ, στο μαγαζί  «Κοσμήματα της Ελισάβετ» υπάρχει όλο το οικογενειακό δέντρο της βασιλικής οικογένειας, πρώτη μούρη η Καμίλα, μα η Νταιάνα πουθενά!