Ένα ευτυχές γεγονός vol3

"Έφτασε η ώρα!", είπε η Σούτκεης και με ολόκληρο στρατό που και η Νταινάρις Ταγκάριεν θα ζήλευε, κατευθύνθηκαν προς την αίθουσα όπου κρατείτο το μπεμπουλίνι. Στο εξής θα λέγεται Νεσεσεράκι -ως υπομονάδα της βαλιτσούλας. Ο σύζυγος, τα συμπεθέρια, τα αδέλφια, οι συνυφάδες και οι κουμπάροι πήγαν να θαυμάσουν τα σπάνια κάλλη του Νεσεσερακίου. "Οι γονείς από εδώ...οι υπόλοιποι θα το δείτε από το τζάμι!", έδωσε τις οδηγίες η χοντρή κυρία.

Ααα, τι καλά, σκέφτηκε η αφηγήτρια, όπως στις ταινίες, τα βάζουν σε βιτρίνα. Όμως η χοντρή κυρία άπλωσε το δείκτη της προς μια πόρτα που οδηγούσε σε μπαλκόνι. Σύσσωμο το σόι βγήκε στο μπαλκόνι κι άρχισε να ακολουθεί πλακάκι πλακάκι το δρόμο που οδηγούσε στη βιτρίνα. "Αυτό δεν το έχω ξαναδεί...", σχολίασε η αφηγήτρια. Συνοφρυωμένη η γιαγιά α' σχολίασε κοφτά "ούτε κι εγώ!". Όλη η μουρμούρα σταμάτησε μπροστά από το 34ο πλακάκι, όταν η μια από τις δύο συνυφάδες κοντοστάθηκε μπροστά από ένα τζάμι, "να! αυτό είναι το νεσεσεράκι!". Με μια φωνή αναφώνησαν όλοι "awwww, so cute!", αλλά λίγο μετά, η γιαγιά β' αναγνώρισε το πραγματικό νεσεσεράκι, "καλέ που κοιτάτε!?αυτό εκεί είναι το μωρό μας!". Ευτυχώς το δικό μας ήταν πιο όμορφο από αυτό που κοιτούσαμε προηγουμένως.

Μάγουλο βερίκοκο, νυχάκια  τέλεια και ροζ σαν μόλις να είχε βγει από το μανικιουράδικο και μαλλί πλούσιο, όχι σαν το άλλο το καραφλό. Το νεσεσεράκι ήταν επιτέλους στην αγκαλίτσα των γονιών του και ο στρατός της Σούτκεης και του Συζύγου αποχώρησε διακριτικά.

Η αναστάτωση είχε πια τελειώσει, τα προβλήματα λύθηκαν και το νεσεσεράκι θα κοιμόταν επιτέλους στο δωμάτιο με τους γονείς του... "Και τώρα τι;", είπε η Σούτκεης κοιτάζοντας το Σύζυγο, που στο εξής θα αναφέρεται ως Χαζομπαμπάς. Και τώρα το νεσεσεράκι άνοιγε σιγά σιγά τα μάτια του... Κι έψαχνε τις μυρωδιές και αναγνώριζε τις φωνές τους κι από την επομένη θα ήταν στο σπίτι του...

Και έζησαν αυτοί καλά και το νεσεσεράκι καλύτερα!

ΝΑ ΜΑΣ ΖΗΣΕΙ!!!