19.4.17

#zednyc: Έρωτας στη Νέα Υόρκη vol6



Τα αμερικανικά φάρμακα ήταν δυνατά σαν πυρηνικά όπλα, όχι αστεία. Μια φορά ψεκάστηκε, αμέσως συνήλθε. Η Πέμπτη ήταν χαλαρή, όλο βόλτες στο πάρκο, τους δρόμους, στα δρομάκια, συμπληρωματικά ψώνια, ακόμη και τον τελευταίο όροφο της Victoria Secret εξερεύνησαν, όπου είχε μια εντυπωσιακή έκθεση με ρούχα επιδείξεων και το σημαντικότερο από όλα, πεντακάθαρες πολυτελείς τουαλέτες. Να το ξέρετε σε περίπτωση που σας συμβεί το αναπάντεχο στην 5η λεωφόρο και δεν βρίσκετε που να πάτε…

Το βράδυ, ο Κινέζος με το λοξό περπάτημα τους οδήγησε σε μια πιάτσα εστιατορίων, κάτω από την Times Square. Μπήκαν στο ασανσέρ και ανεβαίνοντας μερικούς ορόφους, βρέθηκαν στην καρδιά της Σεούλ. Είχαν πια ξεχάσει ότι βρίσκονται στη Νέα Υόρκη, ανάμεσα σε Ασιάτες διαφόρων χωρών, περικυκλωμένοι από ξύλινα σπιτάκια με τραπέζια τύπου πικ νικ ανάμεσα…

Οι Ασιάτες έπιναν ένα περίεργο ποτό, που έμοιαζε με ανθρακούχο και είχε το χρώμα του ούζου, γευστικά δεν έμοιαζε με τίποτα παρά διέκρινες μια υποψία γεύσης ρυζιού. Το makgeolli, όπως λεγόταν, το έπιναν με μανία οι κορεάτες φίλοι του κινέζου και ο Κινέζος και το συνδύαζαν με κάτι άλλο που έμοιαζε με σάκε, αλλά δεν ήταν. Σε κάποια φάση, αφού τα τουριστάκια έχουν μπει στο κλίμα του μπάρμπεκιου- τα κρέατα ψήνονταν στη μέση του τραπεζιού, από εκεί προέκυπτε η λέξη «μπάρμπεκιου»- όλοι μιλούσαν με όλους και ο Κινέζος είχε μείνει με τα δύο χέρια του να αγκαλιάζουν το ποτήρι, να περιστρέφει τον κορμό του δεξιά κι αριστερά απελπισμένος, δείχνοντάς μάς με τα μάτια, αλλά χωρίς να το ζητάει λεκτικά, ότι χρειάζεται γέμισμα. «Κουλός είναι; Γιατί δεν γεμίζει το ποτήρι του μόνος του;».

Ο Κινέζος συνέχισε να «ζητιανεύει» σερβίρισμα και οι κορεάτες χαμογελούσαν με ευχαρίστηση. «Ω, μα φυσικά! Είναι θέμα σεβασμού!», είπε ο μεγαλύτερος από τους κορεάτες και τον σέρβιρε. Ο Κινέζος τον ευχαρίστησε με ένα νεύμα κι ύστερα ο κορεάτης ζήτησε γέμισμα με τον ίδιο τρόπο από την αφηγήτρια που κοιτούσε αποσβολωμένη. «Τι στο καλό…», είπε μέσα από τα δόντια της προσπαθώντας να χαμογελάσει και σήκωσε το μπουκάλι να του γεμίσει το ποτήρι. Ο Κινέζος γούρλωσε όσο γινόταν τα σχιστά ματάκια του, «two hands, two hands! Και με τα δύο χέρια για να δείξεις σεβασμό!», της εξήγησε.

Αφού σέρβιραν πολλές φορές ο ένας τον άλλον με το γνωστό «κουλό» στυλ, ο κινέζος είχε καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια να ευχαριστήσει τους φιλοξενούμενους και κυρίως τον άνδρα φιλοξενούμενο. «Fun? Fun?», τον ρωτούσε κάθε λίγο και λιγάκι. Το κορεάτικο ποτό δεν είχε ζαλίσει καθόλου τους αναξιοπαθούντες φιλοξενούμενους και όλη αυτή η ασιατική ευθυμία που είχε επέλθει στο τραπέζι τους ξένιζε. «Delicious, but also fun! Νο?», έλεγε εκστασιασμένος ο Κινέζος. «Τι μου λέει;», αναρωτήθηκε φωναχτά ο Caris στην καλή του. «Φάν, φάν!», του απάντησε εκείνη. «Fun? Fun?», ανταπάντησε με το γνωστό ερωτηματικό αμφίβολης χαράς ή ξενέρας ο κινέζος. «Very-very fun», τον διαβεβαίωσε εκείνη και σφίχτηκε να χαμογελάσει.

Μετά το κορεάτικο, όλα έμοιαζαν με ανέκδοτο…

«Ήταν μέσα σε ένα αμερικανικό μπαρ, ένας μεθυσμένος Κινέζος, ένας πρίγκιπας Άραβας και τρείς μπατίρηδες Έλληνες…»

No comments:

Post a Comment

Any comments?